سَرَم کنارِ گرمی رویا که سنگین می‌شود دیگر حدودِ جهان حدود نفسهای من است. سَرَم کنارِ گرمیِ رویا که سنگین می‌شود دیگر حدود سالهایم حدودِ کودکی‌های من است. با این همه خوابم نمی‌آید تنها زمزمه‌ی مداوم زنجره‌ئی شبزی‌ست با شعله‌ی صداش، که ولرم و مکرر از تنوره‌ی تیرگی می‌گذرد. (به قول مادرم شب است دیگر … اما خوابم نمی‌آید، قسم نمی‌خورم) باید به کو کنارِ صبح و شام نیامده بیندیشم باید از هزاره‌ی دوش و ساعتِ صد ساله بگذرم پس لااقل تو سکوتِ بی‌پشت و رویِ مرا پیشه‌ی خاموش واژگان مگیر! بیا …! بیا برویم رویا ببینیم.
بیا برویم رویا ببینیم. 
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
درباره سایت
باید آهسته نوشت، با دلی خسته نوشت، گرم و پر رنگ نوشت، روی هر سنگ نوشت تا بدانند همه که اگر دوست نباشد، دل نیست
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت