فرستنده :
محمد حسن اسايش
شنبه 90/5/29
کسي که خانه ي کعبه بود ولادت او چگونه وصف توان کرد جلالت او
چوخانه زاد خدا بود وکعبه جلوه گهش به گاه سجده به محراب شد شهادت او------
شاهي که شد بهبيت الهي ولادتش دربيت کردگار جهان شد شهادتش
وقت نماز بود وسحرموسم دعا کز پا فتاد در ره دين ،سرو قامتش
شمشير ظلم ابن مرادي به خون کشيد آنرا که عدل مانده بجا از شهامتش
غمخوار بينوا ويتيم واسير بود آنسان که با غريب جزامي رفاقتش
سجاده غرقه خون شدومحراب قتلگاه در کعبه شد تولد ومسجد شهادتش
زينب دريد جامه ازاين ماتم عظيم از پا فتاده ديد چو آن سرو قامتش
يک سو حسين ناله کنان يکطرف حسن اين يک به دست بوسه زد وآن به طلعتش
امد صداي قدقتل اي واي کشته شد آنکس که بود شهره ي عالم شجاعتش------
--------- شير خدا --------------
لرزه در عرش علا افتاده غرقه خون شير خدا افتاده
ميرسد ناله اياز عرش برين کشته شد شير خدا رهبر دين
آنکه درخانه ي حق گشت پديد شد به معراج خداوند ، شهيد
آنکه غمخوار يتيمان مي بود غرقه خون گشت به راه معبود
راد مردي که صلوني مي گفت فرق بشکافته در بستر،خفت
آنکه تکميل شده دين از او لاله رنگ است زخونش سر ورو
آنکه در خانه ي حق بت بشکست در شب قدر به ايزد پيوست
کشته شد آنکه بدي ياور ويار به يتيم وبه اسير وبيمار
آه آه از ستم قوم دغا کشته شد حجت حق ، شير خدا
ازستم کاري ابن ملجم غوطور (کرببلايي) در غم --------
---------خانه زاد خدا -------
خانه زاد خدا ،گشته فرقش دوتا غرقه درخون بود حجت کبريا
اين ندا مي رسد ، کشته شد مرتضي واويلا واويلا،واويلا واويلا
لرزه افتاده در آسمان وزمين وارث مصطفي ،گشته مقتول کين
برسر شيعيان گشته خاک عزا واويلا واويلا ، واويلا واويلا
ازجفاي عدو رکن ايمان شکست پشت دين از غم شاه خوبان شکست
غرقه در خون بود معني هل اتي واويلا واويلا ، واويلاواويلا
رهبر عدل وداد ، ياور بيکسان قرآن ناطق کردگار جهان
ميرود از جهان، سوي دار بقا واويلا واويلا ، واويلا واويلا
شد حسين بيکس ومجتبي شد يتيم ريزد اشک الم زينب دل دونيم
زين مصيبت شده قامت دين دوتا واويلا واويلا ،واويلا واويلا
آنکه دين نبي شد از او بر قرار آنکه از کردگار آمدش ذوالفقار
گشته شق القمرفرق آن مقتدا واويلا ، واويلا،واويلا،واويلا
ناله ي يا علي از سماء شد بگوش جبرئيل امين ناله زد با خروش
واويلا کشته شد ، خانه زاد خدا واويلا، واويلا ،واويلا، واويلا
(کربلايي) زغم جامه کن چاک چاک پيکر شاه دين ميرود زير خاک
ديده پرخون بود ، خسرو کربلا واويلا، واويلا، واويلا، واويلا*
*-کتاب سوم -ارمغان کربلا -اثر طبع نادعلي کربلايي -مداح اهل بيت -صص 54- 59
موسسه مطبوعاتي خزر -تهران